Er is een nieuwe DNA techniek ontwikkeld die wel eens baanbrekend zou kunnen zijn voor natuurbescherming. Met de nieuwe methode kun je in het veld direct, via ontlasting of haren, achterhalen om welk dier het gaat. En dat zou natuurbescherming wel eens kunnen vergemakkelijken.

Nu is het zo dat wanneer je als onderzoeker een dier in kaart wilt brengen, je bijvoorbeeld ontlasting opspoort in het veld en deze opstuurt naar een laboratorium. Daar wordt dan aan de hand van het DNA bekeken of dit een dier is dat al bekend is, bijvoorbeeld omdat het in je systeem staat. Middels dit nieuwe onderzoek, dat inmiddels is uitgetest op sneeuwluipaarden in de Himalaya, heb je slechts een papiertje nodig. Weliswaar een high tech papiertje maar toch: als je deze wrijft over de ontlasting die je aantreft in het veld, licht het papiertje direct op bij herkenning van het dier.

Dat kan het werk in natuurbescherming enorm vergemakkelijken. Bijvoorbeeld als je een dier vrijlaat, wil je dat dier volgen. Dat kan bijvoorbeeld middels GPS collars, door het plaatsen van cameratraps of door ontlasting in een gebied te onderzoeken. Maar dit zijn vaak technieken die veel geld en energie kosten alsook kunnen deze methodes het dier hinderen (een GPS collar moet je bijvoorbeeld onder verdoving plaatsen en een GPS collar gaat maar tijdelijk mee). Middels deze nieuwe techniek weet je dus direct of het een dier betreft dat je hebt vrijgelaten. En krijg je dus ook enorm veel inzichten over bijvoorbeeld de migratie van zo’n dier zonder dat je GPS collars moet aanschaffen.
Het systeem is intussen succesvol uitgetest op sneeuwluipaarden en de onderzoekers zijn nu bezig met andere testen waaronder tijgers en jaguars.

Lees het hele artikel hier.

Foto: DNA technologie kan helpen in natuurbescherming. Foto credit: Buzzplay