Afgelopen dinsdag werd tijdens de CITES-conferentie* de leeuw besproken. En we zijn enorm dankbaar en blij dat de EU (met Nederland als spreekbuis) onze input ter harte heeft genomen. Hierdoor worden landen die handel voeren in leeuwen, opgeroepen onderzoek te doen naar aantallen leeuwen in hun land. Het zorgt er ook voor dat landen zoals Nederland, een aangrijpingspunt hebben om landen hierop aan te spreken.
Minder leeuwen dan neushoorns en toch niet tot het uiterste beschermd
De aantallen leeuwen kelderen maar toch is er weinig aandacht voor dit dier. De leeuw is ook niet tot het uiterste beschermd middels CITES verdragen. Dat heeft alles te maken met de trofeejacht. De leeuw is hierin zeer geliefd en een betere bescherming zou trofeejacht bemoeilijken. Als SPOTS vinden wij dat de leeuw wel beter beschermd zou moeten worden maar merken we al jaren dat dit een zeer lastig punt is waaraan de EU zich niet lijkt te willen branden.
Vandaar dat wij ons voor deze CITES top gericht hebben op het inzichtelijk krijgen hoeveel leeuwen er nu daadwerkelijk zijn. Want landen hebben veelal geen idee hoeveel leeuwen er in hun land leven. Maar drijven er toch handel in. Wij hopen middels deze aanpassing de druk op deze landen op te voeren en op deze manier aan te kunnen tonen dat het helemaal niet goed gaat met de leeuwen.
Geen recent en wetenschappelijk onderzoek naar aantallen leeuwen
Het lijkt allemaal zo omslachtig. Het gaat duidelijk niet goed met de leeuw; naar schatting zijn er minder dan 20.000 (minder dus als neushoorns….) en dat aantal blijft dalen. Toch stellen vooral Zuidelijke Afrikaanse landen die trofeejacht op leeuwen aanbieden (zoals Zimbabwe, Botswana en Namibië), dat het goed gaat met de leeuwen in hun land. Die zouden stabiel en soms zelfs toenemend zijn. Dit vinden wij als SPOTS een boute uitspraak aangezien deze landen dit niet kunnen onderbouwen met recent wetenschappelijk onderbouwd onderzoek. Nog opmerkelijker vinden wij het dat de bij CITES aangesloten landen dit soort uitspraken voor waar aannemen.
In onze input en tijdens stakeholdersvergaderingen hebben wij het gebrek aan daadwerkelijke kennis over de aantallen leeuwen aangetoond. En vroegen we of Nederland/de EU ervoor kan zorgen dat er meer druk komt op landen met leeuwen om daadwerkelijk onderzoek naar aantallen leeuwen in hun land te doen.
En dat is nu gebeurt. Wij zijn daar enorm blij en dankbaar voor.
Deze lobby zorgt voor een kleine organisatie als SPOTS voor een enorme werkdruk. Wij vinden dat we deze moeten voeren omdat weinig andere organisaties dit punt oppakken. Als stichting die zich inspant voor o.a. de leeuwen, zouden we geen knip voor de neus waard zijn als wij dit niet zouden adresseren. De leeuw dreigt door onze vingers te glippen, dat mag niet gebeuren.
Maar, dan is het wel fijn als je ziet dat die inspanningen ook leiden tot veranderingen.
Lees hier de aanpassingen die gedaan zijn door input van de EU.
* Achtergrond
Tijdens de grote CITES conferentie die eens in de drie jaar plaatsvindt, komen (praktisch) alle landen van de wereld bij elkaar om te praten over handel in wilde dieren en planten. De gedachte hierachter is dat handel in wilde dieren en planten niet slecht is maar wel ‘sustainable’ moet zijn; handel mag niet leiden tot te grote druk en mogelijke uitsterving. Vandaar dat er afspraken worden gemaakt die worden vastgelegd in CITES verdragen en documenten die bedreigde soorten moeten beschermen.
Ook de grote katachtigen zijn vaak spil van discussie tijdens CITES simpelweg omdat ze erg geliefd zijn als ‘handelswaar’. Ze zijn bijvoorbeeld geliefd als ‘huisdier’ en in de trofeejacht (dat wordt ook gezien als handel). Het leidt tot grote druk op deze dieren die al met uitsterven worden bedreigd. Vandaar dat we als SPOTS tijdens stakeholdersmeetings, input hebben gegeven aan ons relevante Ministerie LVVN en de Europese Commissie.
CITES is een enorm politiek orgaan waarbij voorstellen vanuit landen (zoals nu door de EU), zeker in onze jip en janneke ogen, vaak heel voorzichtig zijn. In onze ogen is het eigenlijk heel simpel: wil jij handelen in een bedreigd diersoort, dan is het een vereiste dat jij onderzoek moet kunnen laten zien dat duidelijk maakt dat die handel niet tot druk leidt. En daartoe moet je weten hoeveel dieren er in je land leven. Dit is ook een CITES vereiste maar helaas werkt CITES in de praktijk niet zo. Dat is frustrerend maar het is wat het is. We zullen moeten roeien met de riemen die we hebben dus alternatieve manieren moeten vinden om ons doel (betere bescherming van de leeuw) toch te bereiken.
Zoals gezegd is nu weer een belangrijke stap gezet. Door de input van de EU is nu in officiële CITES documenten opgenomen dat landen leeuwen, onderzoek moeten doen naar de aantallen leeuwen in hun land. En dat geeft aanhakingspunten om landen hierop af te rekenen als ze dat niet doen.
Copyright foto: Marlies & Wil Vermeesch-Holtmann
